Από την αρχή της σεζόν, ο στόχος της ομάδας ήταν αποκλειστικά να πρωταγωνιστήσει. Οι κινήσεις που έγιναν από το καλοκαίρι, μαρτυρούσαν το ότι στην Τρίπολη είχαν αποφασίσει, πως ήθελαν πια να κάνουν το «βήμα» παραπάνω και να βρεθούν μετά από αρκετά χρόνια υπομονής (ήταν από τη σεζόν 2009-2010 στην Α2), στα μεγάλα «σαλόνια» της Basket League. Και όλα αυτά, με δέκα νέους παίκτες και τη συνεύρεση πολύπειρων παικτών με ουκ ολίγες επιτυχίες, μαζί με νεαρούς, άπειρους, γεμάτους όνειρα γύρω από το μπάσκετ. Καθοδηγητής τους, ένα επίσης νεαρός προπονητής, μόλις 33 ετών.Στην Α2, ο δρόμος δεν είναι ποτέ στρωμένος με «ροδοπέταλα», και αυτό κατάλαβαν ευθύς οι παίκτες και το τεχνικό τιμ του Αρκαδικού. Δύο ήττες στα πρώτα τρία ματς και ρεκόρ 5-4 στους πρώτους εννέα αγώνες, συγκομιδή διόλου ενθαρρυντική για το στόχο που είχε τεθεί. Ο Γιάννης Καστρίτης και οι παίκτες του, όμως, ενώθηκαν περισσότερο από ποτέ και στην υπόλοιπη πορεία έφυγαν με το «κίτρινο φύλλο αγώνος» μόλις τρεις φορές. Υπερκέρασαν δύσκολα «εμπόδια», είτε επρόκειτο για δυνατές ομάδες, είτε για έδρες-«κάστρα», από αυτές που δεν περνάς αν δε αφήσεις... και την ψυχή σου στο παρκέ. Πιο σημαντική στιγμή, όμως, είναι εκείνη της 2ας Μαΐου 2015. Στην ημέρα επετείου από το πρώτο καταγεγραμμένο παιχνίδι του (με αντίπαλο την Αγία Παρασκευή για την πρώτη φάση του Κυπέλλου Ελλάδος, και τελικό σκορ 44-111), το πλήρωμα του χρόνου είχε έρθει για το μεγαλύτερο έως σήμερα «βήμα» του. Κόντρα σε έναν άμεσο ανταγωνιστή, το Ψυχικό, άπαντες ήταν αποφασισμένοι για να τελειώσουν την υπόθεση της ανόδου. Και τα κατάφεραν με τρόπο θριαμβευτικό, όπως δείχνει και το τελικό 85-70. Ο Αρκαδικός... γράφει ιστορία και βρίσκεται για πρώτη φορά στην ιστορία του στην κορυφαία κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ. Οι πανηγυρισμοί έξαλλοι, για μία ομάδα, της οποίας το βασικότερο συστατικό ήταν η ομόνοια και η διάθεση κάθε παίκτη να «θυσιαστεί» για το συμπαίκτη του. Ήταν πραγματικά... μία γροθιά! Το Basketblog.gr βρέθηκε στην Τρίπολη και στο Κλειστό, όπου ο Αρκαδικός έζησε τη σπουδαιότερη στιγμή της ιστορίας του, εισπράττοντας ακριβώς αυτό το κλίμα. Κάπως έτσι, κύλησε και η συζήτηση με όλους τους παίκτες, με οποιονδήποτε να έχει το δικαίωμα να απαντήσει στην ερώτηση που ετίθετο. Με αυτόν τον τρόπο, ο αρχηγός Γιώργος Κοψαύτης, ο Νίκος Χατζής, ο Σάκης Καρύδας, ο Αβραάμ Καλλινικίδης, ο Στέφαν Τζόρτζεβιτς, ο Πέτρος Νοέας, ο Γιάννης Θανόπουλος, ο Γιάννης Καραμαλέγκος, ο Γιώργος Κωνσταντίνου, ο Σταμάτης Αναστασάκης, ο Κώστας Εζόμο, ο Βαγγέλης Σταματόπουλος και ο Μάριος Τσέλλος, έκαναν την προσωπική τους «κατάθεση ψυχής», μετά από μία αγωνιστική περίοδο που τους βρήκε να πανηγυρίζουν και να συνεχίζουν να νιώθουν ως μία μεγάλη παρέα, κάτι που αποτυπώνεται «ανάγλυφα» σε αυτή τη συζήτηση.
Ξεκινώντας από μία γενική ερώτηση, ποια είναι η αίσθηση του να πετυχαίνεις τους στόχους σου;
Σταμάτης Αναστασάκης: Μετά από τόσους μήνες προσπάθειας και κόπων, όταν φτάνεις επιτέλους εκεί που θέλεις και έχεις στοχεύσει από την αρχή, νιώθεις πως έχεις δικαιωθεί.
Αβραάμ Καλλινικίδης: Νιώθεις πολύ όμορφα. Οι κόποι μίας ολόκληρης χρονιάς έχουν ανταμειφθεί και η δουλειά σου έχει βρει ανταπόκριση. Είναι από τα πιο όμορφα συναισθήματα που μπορεί να νιώσεις.
Σάκης Καρύδας: Σίγουρα, μετά από μία χρονιά γεμάτη εντάσεις, με πολλή προπόνηση, κούραση και ιδρώτα, όταν έχεις ολοκληρώσει την αποστολή σου, υπάρχει μέσα σου αλλά και γενικότερα στις τάξεις της ομάδας, ένα πολύ ωραίο συναίσθημα.
Στέφαν Τζόρτζεβιτς: Φυσικά και τα συναισθήματα είναι έντονα και όμορφα. Δουλέψαμε για να πετύχουμε το στόχο μας ολόκληρη τη σεζόν, και νομίζω πως αξίζουμε σε κάθε περίπτωση ό, τι καταφέραμε. Είμαι προσωπικά πολύ χαρούμενος, όχι μόνο για τον εαυτό μου, αλλά και για το ότι αυτή η επιτυχία γιορτάστηκε από όλους στις τάξεις της ομάδας και γενικότερα στην πόλη.
Γιάννης Καραμαλέγκος: Είμαστε πολύ χαρούμενοι που φτάσαμε στο στόχο μας. Παλεύαμε ολόκληρη τη σεζόν για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, συναντώντας μπροστά μας και άσχημες στιγμές, οι οποίες θα μπορούσαν να μας είχαν στερήσει από το να κερδίσουμε αυτό που θέλαμε. Μείναμε, όμως, ενωμένοι έως το τέλος και συνεχίσαμε να δουλεύουμε ακόμη πιο σκληρά. Αυτά, νομίζω πως ήταν τα πιο σημαντικά στοιχεία και σήμερα είμαστε υπερήφανοι, τόσο για τους εαυτούς μας όσο και για την πόλη αυτή που βιώνει υπέροχες στιγμές, όπως ανέφερε και ο Στέφαν.
Η σεζόν δεν ξεκίνησε πολύ καλά για εσάς. Είχατε δύο ήττες στα πρώτα τρία ματς και τέσσερις ήττες στα πρώτα εννέα ματς, δύο εκ των οποίων από ομάδες που διεκδικούσαν τη σωτηρία τους (Αετός, Φίλιππος Βέροιας). Ποιες ήταν οι σκέψεις σας εκείνη τη στιγμή, έχοντας χάσει αρκετό έδαφος;
Γιώργος Κοψαύτης: Μετά από τέτοιες ήττες, υπάρχει απογοήτευση από τη στιγμή που οι στόχοι σου είναι υψηλοί και γνωρίζεις την ήττα από ομάδες με χαμηλότερες επιδιώξεις. Πρέπει, όμως, να βρεις τα ψυχικά αποθέματα για να αντιδράσεις απέναντι σε τέτοιες ατυχίες και να είσαι πιο δυνατός από αυτές, προκειμένου να δουλέψεις πιο σκληρά και να ατενίζεις το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Εμείς πεισμώσαμε μετά από αυτά τα αποτελέσματα και την κριτική που είχαμε ακούσει, ενώ πιστεύω πως το γεγονός ότι διαθέτουμε στο ρόστερ άτομα με μεγάλη εμπειρία και, επομένως, γνώση από τέτοιες καταστάσεις, ήταν πολύ σημαντικό. Αυτά τα αποτελέσματα, λοιπόν, μας ευεργέτησαν γιατί γίναμε πραγματικά μία «γροθιά», κάτι που φάνηκε έως το τέλος.
Αβραάμ Καλλινικίδης: Είχαμε μείνει, όντως, αρκετά πίσω, αλλά η αλήθεια είναι πως αδικούσαμε τους εαυτούς μας. Το κυριότερο, όπως είπε και ο αρχηγός, είναι ότι από εκείνο το σημείο κι έπειτα παλέψαμε ακόμη περισσότερο, γιατί όλοι μας είμαστε μεγάλοι εγωιστές. Γνωρίζαμε, ότι η ομάδα αυτή είχε δημιουργηθεί με μοναδικό στόχο την άνοδο στην Α1, οπότε βάλαμε «το κεφάλι κάτω» και θέσαμε ως στόχο να παρουσιαστούμε, όπως ξέραμε ότι μπορούσαμε. Συνεχίσαμε, λοιπόν, να αγωνιζόμαστε και είχαμε «γερό στομάχι», πράγμα που μας δικαίωσε στο τέλος.
Πότε πιστεύετε ότι αναπληρώσατε στην ουσία αυτό το χαμένο έδαφος;
Γιώργος Κωνσταντίνου: Δεν υπήρχε κάποιο συγκεκριμένο ματς, στο οποίο να πιστέψαμε ότι «ρεφάραμε» το κακό μας ξεκίνημα. Κάθε παιχνίδι το βλέπαμε ξεχωριστά. Δεν είχαμε, άλλωστε, την πολυτέλεια να θεωρήσουμε πως με οποιοδήποτε αποτέλεσμα αποκτούσαμε κάποιο πλεονέκτημα για να πετύχουμε το στόχο μας.
Κώστας Εζόμο: Δεν είναι κάτι που σε ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Ξεκινάς, απλά, με ένα συγκεκριμένο στόχο και μένεις προσηλωμένος σε αυτόν. Ούτε όταν χάναμε, λοιπόν, δε θεωρούσαμε ότι είχαν τελειώσει όλα, αλλά ούτε και όταν κερδίζαμε πιστεύαμε ότι είχαμε κάποιο προβάδισμα. Η προσήλωσή μας στο στόχο, άλλωστε, ήταν αυτή που μας έβγαλε στον «αφρό».
Ποια θεωρείτε ότι ήταν τα ματς-κλειδιά για την άνοδο στην Α1;
Σάκης Καρύδας: Ματς-κλειδιά, μπορεί να θεωρηθούν κατά τη γνώμη μου μόνο όσα βρίσκονται στο δεύτερο γύρο, και δη τα εντός έδρας. Αν ήταν να ξεχωρίσω κάποιο ματς, θα ήταν αυτό με τη Δόξα Λευκάδας, μία ομάδα που βρισκόταν στο ίδιο σημείο με εμάς εκείνη την περίοδο και με τον ίδιο στόχο. Ήταν ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα, όχι από την άποψη ότι μας έδωσε κάποιο πλεονέκτημα, αλλά χάρη σε αυτό είχαμε να ασχοληθούμε με λιγότερες ομάδες στο δρόμο για την επίτευξη του στόχου της ανόδου, έχοντας παραμερίσει έναν επικίνδυνο αντίπαλο.
Πέτρος Νοέας: Πιστεύω, ότι τα ματς-κλειδιά που μας κράτησαν σε τροχιά ανόδου, ήταν τα «διπλά» στην Κρήτη κόντρα στον ΟΦΗ και στο Ψυχικό. Αρχικά, για την νίκη στο Ηράκλειο, όλοι γνωρίζουμε πως πρόκειται για μία πολύ δύσκολη έδρα, όπου αρκετές ομάδες και μάλιστα με υψηλούς στόχους, είχαν ηττηθεί. Έπειτα, η νίκη στο Ψυχικό μας βοήθησε πολύ στον ψυχολογικό τομέα, γιατί αφενός χρειαζόμασταν το αποτέλεσμα, ώστε να μείνουμε κοντά στο στόχο μας σε μία εποχή όπου προσπαθούσαμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος του ξεκινήματος, και αφετέρου κερδίσαμε μία δυνατή ομάδα που είχε τους ίδιους στόχους. Ουσιαστικά, αυτό ήταν και το ματς που «πυροδότησε» την αντίδρασή μας για τον πολύ καλό δεύτερο γύρο που κάναμε.
Κι ερχόμαστε στο κρίσιμο εντός έδρας ματς με το Ψυχικό, όπου με νίκη εξασφαλίζετε και μαθηματικά την άνοδο. Τέτοιες μέρες, διαρκούν για τους υπόλοιπους 24 ώρες, αλλά για τους αθλητές… 60 -70 ώρες. Εσείς πώς το βιώνετε;
Νίκος Χατζής: Εκεί που είχαμε φτάσει, καταλάβαμε ότι είχε έρθει πια η μεγάλη μας ευκαιρία, και πως σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να την αφήσουμε να πάει χαμένη. Παίζαμε στην έδρα μας, με τον κόσμο και τον ενθουσιασμό μας, κάτι που μας έκανε να μπούμε στο γήπεδο αποφασισμένοι να κερδίσουμε έστω και με έναν πόντο. Προετοιμαστήκαμε όπως ακριβώς έπρεπε, καθώς σε τέτοια ματς οφείλεις να δώσεις παραπάνω… από το 100% των δυνατοτήτων σου και να δείχνεις ότι πραγματικά το θέλεις. Όλα αυτά τα στοιχεία μαζί, λοιπόν, μας έδωσαν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αβραάμ Καλλινικίδης: Από τη στιγμή που περάσαμε από μία πολύ δύσκολη έδρα, όπως εκείνη του Παγκρατίου, άμα μας ρωτούσες πότε θέλαμε να παίξουμε με το Ψυχικό θα σου απαντούσαμε… «αυτή τη στιγμή»! Είχαμε τέτοια ανυπομονησία και ενθουσιασμό, που ακόμη και 40 λεπτά επιπλέον να παίζαμε με το Ψυχικό, ήμασταν απόλυτα σίγουροι για την επιτυχία. Η προετοιμασία μας μέσα στην εβδομάδα πριν το ματς, συνεπώς, είχε να κάνει με το να συγκεντρωθούμε σε αυτό και να κρατήσουμε βαθιά μέσα μας τα συναισθήματα που είχαμε, τουλάχιστον μέχρι τις 7 το απόγευμα του Σαββάτου. Ήταν μία δύσκολη διαδικασία, αλλά συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν κάτι που έπρεπε να κάνουμε, ώστε μετά να είμαστε ελεύθεροι να το γιορτάσουμε.
Γιάννης Καραμαλέγκος: Όλη η εβδομάδα, όπως ανέφεραν και τα παιδιά, πέρασε με πολλή ανυπομονησία, μέχρι την ώρα του αγώνα. Δεν πιστεύω, ότι υπήρχε κάποιος από εδώ που αγωνίστηκε με άγχος, καθώς ήμασταν καλά προετοιμασμένοι σε όλους τους τομείς. Περιμέναμε πώς και πώς να κερδίσουμε αυτό το ματς και πιστεύω, ότι όποια ομάδα κι αν ερχόταν στην Τρίπολη εκείνη τη μέρα, θα έχανε.Η Α2 είναι μία πολύ δύσκολη κατηγορία. Πόσο σημαντικό, είναι να διαθέτεις στο ρόστερ σου παίκτες ποιοτικούς που γνωρίζουν καλά την κατηγορία, με σκοπό να πετύχεις αυτό που θέλεις;
Στέφαν Τζόρτζεβιτς: Κατά τη γνώμη μου, αυτό το στοιχείο ειδικά είναι ιδιαίτερα σημαντικό, αν προσθέσουμε και τις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει το ελληνικό πρωτάθλημα. Έλεγα προσωπικά, σε όσα παιδιά αγωνίζονταν για πρώτη φορά σε αυτήν την κατηγορία, ότι είναι εντελώς διαφορετική από οποιαδήποτε άλλη. Εδώ, κάθε ομάδα μπορεί να κερδίσει οποιαδήποτε άλλη. Υπάρχουν, σίγουρα, δύο-τρεις ομάδες που χρίζονται από την αρχή, ως τα φαβορί για την άνοδο, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα στην Α2, γιατί μέχρι και η θεωρητικά πιο αδύναμη ομάδα μπορεί να τις κερδίσει. Ήταν πολύ σημαντικό, λοιπόν, που είχαμε και παίκτες που είχαν επιτύχει το στόχο της ανόδου την προηγούμενη σεζόν, ώστε να μας μεταδώσουν το πώς είχαν καταφέρει να βρεθούν στην Α1.
Γιάννης Θανόπουλος: Πρόκειται, σίγουρα, για ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Το να έχεις, λοιπόν, στις τάξεις της ομάδας σου άτομα που ξέρουν καλά την κατηγορία είναι ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί μπορούν να σου δείξουν τα σημεία-κλειδιά, όσα πρέπει να προσέξεις, ή πώς να διαχειριστείς τις ήττες. Είναι ιδιαίτερα σημαντική η καθοδήγησή τους.
Η ομάδα, από την επόμενη σεζόν θα αγωνίζεται στην Α1. Ποια είναι τα πιο ουσιώδη στοιχεία, για να επιβιώσεις και να αποτελέσεις κομμάτι αυτής της κατηγορίας;
Νίκος Χατζής: Είναι ένας συνδυασμός στοιχείων. Εκεί που θέλω, όμως, να σταθώ περισσότερο, είναι το να «χτιστεί» μία δυνατή ομάδα με ομοιογένεια, και να πραγματοποιήσει μία καλή προετοιμασία, προκειμένου να φανεί ανταγωνιστική στο πρωτάθλημα της Α1, και ειδικά στα πρώτα ματς. Πάνω απ’ όλα, λοιπόν, χρειάζεσαι ένα δυνατό ρόστερ.
Σάκης Καρύδας: Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να είναι έντονο το ελληνικό στοιχείο. Μπορεί να έρχονται και καλοί Αμερικανοί παίκτες, αλλά θεωρώ ότι προτεραιότητα είναι οι Έλληνες.
Άκης Καλλινικίδης: Είναι όπως και στην Α2. Θα χρειαστείς Έλληνες παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά και θα μυήσουν τους υπόλοιπους στα δεδομένα του ελληνικού πρωταθλήματος, όπως η δυναμική της έδρας. Αυτοί είναι, δηλαδή, που θα ηγηθούν των υπολοίπων στις κρίσιμες στιγμές.
Πώς είναι να έχεις για προπονητή έναν άνθρωπο σε τόσο νεαρή ηλικία, για την εξάσκηση του συγκεκριμένου πόστου; Ειδικά οι πιο έμπειροι, πώς βιώσατε μία τέτοια κατάσταση;
Νίκος Χατζής: Πριν έρθω σε επαφή για πρώτη φορά μαζί του, είχα ήδη ακούσει τα καλύτερα λόγια. Όταν μιλήσαμε, επιβεβαιώθηκαν οι ισχυρισμοί όσων μου είχαν μεταφέρει αυτά τα θετικά σχόλια. Κατάλαβα ότι είχα να κάνω αρχικά με έναν καλό άνθρωπο. Από εκεί και πέρα, ο ερχομός μου εδώ και το να βλέπω τον τρόπο δουλειάς και την προσέγγισή του πάνω στο άθλημα, με «γέμισε» εσωτερικά και ολοκλήρωσε την ήδη πολύ καλή άποψη που είχα σχηματίσει για τον κόουτς. Χαίρομαι πολύ που τον έχω γνωρίσει και που συνεργαστήκαμε, ενώ πιστεύω ότι έχει και όλα τα φόντα να φτάσει ψηλά.
Γιώργος Κοψαύτης: Από την εποχή που ήταν βοηθός προπονητή, φαινόταν πόσο εργατικός είναι και πόσο ενδιαφερόταν για την πρόοδο της ομάδας. Όταν του δόθηκε η ευκαιρία στο πόστο του πρώτου προπονητή, την «άρπαξε από τα μαλλιά» και επιβεβαίωσε αυτό που ήδη γνωρίζαμε όσοι τον περιτριγυρίζουμε. Είναι ένας άνθρωπος με γνώση και που είχε τον τρόπο να εκμεταλλευτεί προς όφελος δικό του και της ομάδας, την εμπειρία των παιδιών που βρίσκονταν στο φετινό ρόστερ. Ο δρόμος μπροστά του είναι ανοικτός και έχω την πεποίθηση ότι θα τα καταφέρει.
Σάκης Καρύδας: Συμφωνώ με τα παιδιά, και θα προσθέσω ότι παρά το νεαρό της ηλικίας του, είχε πολύ καλή επικοινωνία με όλους τους παίκτες. Είναι πολύ εργατικός και αισιόδοξος άνθρωπος, ενώ στα δύσκολα δεν κρύφτηκε ούτε επέρριψε ευθύνες στους παίκτες του. Απεναντίας, μας στήριξε έναν προς έναν και τότε ειδικά ήταν που κέρδισε τον απεριόριστο σεβασμό μας. Το γεγονός, λοιπόν, ότι ήταν τόσο κοντά στους παίκτες αποδείχθηκε ουσιώδες, καθώς και οι πιο μεγάλοι τον αντιμετωπίζαμε, σαν να πρόκειται για τεχνικό με καριέρα 20-25 ετών.
Ακριβώς λόγω του νεαρού της ηλικίας του, μήπως οι νεότεροι τον νιώσατε ακόμη πιο κοντά σας, από την αρχή;
Γιώργος Κωνσταντίνου: Σαν νεότερος που βρίσκεται σε ηλικία, ως προπονητής, εμείς σκεφτόμασταν ότι μέχρι πριν από λίγο ήταν παίκτης. Πιστέψαμε κι εμείς οι πιο μικροί παίκτες, λοιπόν, ότι μας καταλαβαίνει καλύτερα από ένα μεγαλύτερο σε ηλικία προπονητή, αναφορικά με τα συναισθήματα, τις αντιδράσεις και τα λάθη μας. Αυτό ήταν ένα στοιχείο που μας βοήθησε αρκετά, γιατί και στην πράξη αποδείχθηκε ότι είναι πάντα κοντά μας.
Οι νεότεροι παίκτες, που αποτελούν και ελπίδα για το μέλλον οποιασδήποτε ομάδας, τώρα που θα αγωνίζονται στην Α1, ποιον αντίπαλο θα ήθελαν να εντυπωσιάσουν;
Κώστας Εζόμο: Προσωπικά, βλέπω ανταγωνιστικά κάθε μου αντίπαλο και δε θα ήθελα να κάνω ιδιαίτερη εντύπωση σε κάποιο παίκτη. Μόνο που θα είμαστε αντίπαλοι μου αρκεί, γιατί θα θέλω πολύ απλά να τον κερδίσω.
Βαγγέλης Σταματόπουλος: Ως αρκετά νεότερος (γεννηθείς το 1998), έχω σίγουρα πολλά πρότυπα. Αν μου ζητούσες, όμως, να πω συγκεκριμένα ονόματα, θα σου έλεγα ότι θέλω να κάνω μία καλή ενέργεια με αντίπαλο τον Διαμαντίδη, τον Σπανούλη ή τον Πρίντεζη, είτε πρόκειται για σουτ πάνω σε άμυνα, είτε καλή άμυνα απέναντί τους.
Μάριος Τσέλλος: Αγαπημένος μου παίκτης, είναι ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Θα ήθελα, επομένως, να παίξω πάνω του μία καλή άμυνα.
Σταμάτης Αναστασάκης: Εγώ θα ήθελα να παίξω μία πολύ καλή άμυνα πάνω στον Πρίντεζη, και αμέσως μετά να καρφώσω μπροστά του. (γέλια)
Οι μεγαλύτεροι τι τους συμβουλεύουν;
Πέτρος Νοέας: Να βάλουν το κεφάλι κάτω, να κάνουν πολλή προπόνηση, όπως κάναμε κι εμείς στην ηλικία τους. Αν θέλουν κάποια στιγμή να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα, οφείλουν να ξεκινήσουν από εκεί.
Νίκος Χατζής: Χωρίς δουλειά δε γίνεται τίποτα. Όσες ώρες βρίσκονται μέσα στο γήπεδο, πρέπει να τις αφιερώνεις αποκλειστικά για τη βελτίωσή σου. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ο κόσμος σου πρέπει να περικλείεται γύρω από το μπάσκετ. Εκτός από το να παίζεις, πρέπει να παρακολουθείς και να ενημερώνεσαι παράλληλα για το άθλημα.
Αβραάμ Καλλινικίδης: Άκουσα όσους είπαν για τα καρφώματα και τις άμυνες που θέλουν να παίξουν πάνω στους μεγαλύτερους παίκτες του πρωταθλήματος. Εκείνοι, λοιπόν, κάνουν εδώ και πολλά χρόνια, όσα ονειρεύεστε να τους κάνετε μία φορά. Και τα δείχνουν να είναι τόσο απλά, μετά από πολλή προπόνηση, δουλειά και πείσμα, αποφασισμένοι να μην αφήσουν κανέναν να τους πάρει αυτό που επεδίωκαν. Για να τους κοιτάξουν στα μάτια, επομένως, πρέπει να κάνουν πολύ περισσότερα πράγματα.
Στο νέο πρωτάθλημα, εσείς και η Καβάλα έχετε να αντικαταστήσετε ομάδες με τη δική τους ιστορία, όπως ο Πανελευσινιακός και ειδικά ο Πανιώνιος. Θα βρίσκεστε, λοιπόν, για πρώτη φορά στην ιστορία σας στην κατηγορία, χωρίς τη συμμετοχή αυτών των ομάδων.
Πέτρος Νοέας: Σίγουρα πρόκειται για δύο ιστορικές ομάδες. Ειδικά ο Πανιώνιος, δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, και νομίζω πως όσα πετύχει όλα αυτά τα χρόνια μιλούν από μόνα τους. Αυτό που συμβαίνει στον Πανιώνιο, ή στον Ηρακλή και στην ΑΕΚ προηγουμένως, δεν είναι ό, τι πιο όμορφο για το ελληνικό μπάσκετ, αλλά πιστεύω ότι θα ξαναβρεί το δρόμο του.
Στέφαν Τζόρτζεβιτς: Όλοι είναι υπεύθυνοι για τη δική τους ομάδα. Είναι, όντως, δύο ομάδες που αξίζουν τη θέση τους στην κορυφαία κατηγορία, αλλά το τι συμβαίνει εκεί και για ποιο λόγο βρίσκονται σε τόσο άσχημες μέρες, είναι δική τους αρμοδιότητα.
Πείτε μου μία ομάδα που σας εντυπωσίασε και μία που δε σας άρεσε στην φετινή κατηγορία.
Σάκης Καρύδας: Εμένα με εντυπωσίασε η φετινή πορεία της ομάδας του Λαυρίου. Ήταν πραγματικά, μία ομάδα που πραγματοποίησε εξαιρετική πορεία και έφτασε κοντά στην άνοδο, παρότι στην αρχή δεν ήταν αυτός ο στόχος της. Μου έκανε, λοιπόν, ιδιαίτερη εντύπωση.
Γιώργος Κοψαύτης: Εμένα με εντυπωσίασε η πορεία της Λιβαδειάς, και ειδικά το σερί νικών που έκανε στο δεύτερο γύρο, φτάνοντας πολύ κοντά και στην άνοδο. Ήταν φοβερή η αλλαγή της εικόνας της, μετά την ένταξη του Γιάννη Γκαγκαλούδη στο ρόστερ.
Γιώργος Κωνσταντίνου: Μου άρεσε ιδιαίτερα η πορεία του Λαυρίου, καθώς και η εικόνα που παρουσίασε στον αγωνιστικό χώρο. Ο Εθνικός μπορεί να είχε μία πολύ καλή πορεία, αντιθέτως, αλλά η αγωνιστική εικόνα του δε μου άρεσε.
Σταμάτης Αναστασάκης: Σίγουρα η πορεία του Λαυρίου ήταν εντυπωσιακή, αλλά μου άρεσε πολύ ως ομάδα η Καβάλα. Ένα πολύ δυνατό σύνολο, το οποίο άξιζε την φετινή άνοδο, έτσι όπως την πέτυχε.
Αβραάμ Καλλινικίδης: Για το Λαύριο θα πω κι εγώ. Όπως έβλεπες τη συγκεκριμένη ομάδα από τα πρώτα φιλικά προετοιμασίας που δώσαμε, έλεγες ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χάσεις. Όχι απλά χάσαμε, όμως, στο φιλικό προετοιμασίας, αλλά το ίδιο έγινε και στα δύο επίσημα παιχνίδια. Ήταν, δηλαδή, μία ομάδα που δε σου «γέμιζε το μάτι» είτε από το ρόστερ είτε από τον τρόπο παιχνιδιού της, και γι’ αυτό μας ξάφνιασε η πορεία της.
Πέτρος Νοέας: Όπως είπε και ο αρχηγός, «ψηφίζω» κι εγώ τη Λιβαδειά. Μετά από ένα μέτριο ξεκίνημα, έκανε ένα εξαιρετικό σερί, φτάνοντας στο σημείο να ελπίζει στην άνοδο, από τη στιγμή που στην αρχή της σεζόν, στόχος της ήταν να σωθεί.
Στέφαν Τζόρτζεβιτς: Εγώ πιστεύω ότι ήταν το Λαύριο. Όχι απλά χάσαμε δύο φορές από τη συγκεκριμένη ομάδα, αλλά δε βρίσκαμε και το «αντίδοτο» στον τρόπο παιχνιδιού τους. Έχουν μία εξαιρετική ομάδα και ανταποκρίνονται εξαιρετικά, τόσο στο επιθετικό, όσο και στο αμυντικό κομμάτι. Η Καβάλα, επίσης, άξιζε σε κάθε περίπτωση να κατακτήσει την κορυφή.
Νίκος Χατζής: Εμένα μου άρεσε… η δική μας ομάδα. Ήταν ωραία, δηλαδή, η πορεία μας. Κάναμε μία ήττα, και αμέσως μετά μερικές νίκες συνεχόμενες. Ξέραμε, μάλιστα, ότι όταν χάναμε, ήταν ξεκάθαρα αποτέλεσμα από λάθη δικά μας, πλην των ματς με το Λαύριο. Είχε σασπένς και είναι πιο φυσιολογικό να ηττηθείς μετά από μερικές νίκες, από το να κάνεις ένα μεγάλο σερί, όπως η Καβάλα που διέθετε φοβερό σύνολο. Θα συμφωνήσω, βέβαια, με τους προηγούμενους για την πορεία του Λαυρίου και της Λιβαδειάς.
Γιάννης Καραμαλέγκος: Θα συμφωνήσω με τους περισσότερους για την πορεία του Λαυρίου. Μία ομάδα «μαχητική» που πάλεψε για την άνοδο μέχρι το τέλος, ενώ είχε στο ρόστερ και το σημαντικό στοιχείο της ομοιογένειας. Είμαι κι εγώ, όμως, ικανοποιημένος και από τη δική μας πορεία.
Κώστας Εζόμο: Νομίζω, ότι αυτό που καταφέραμε εμείς με 10 καινούργιους παίκτες ήταν εξίσου εντυπωσιακό.
Βαγγέλης Σταματόπουλος: Το Λαύριο έκανε όντως, μία πορεία που κανείς μας δεν περίμενε και ίσως αδικήθηκε. Ήταν μία ομάδα που επίσης θα άξιζε να κατακτήσει την άνοδο.
Μάριος Τσέλλος: Εντυπωσιάστηκα από την πορεία της Λιβαδειάς, ειδικά στο δεύτερο γύρο, ενώ φυσικά και το Λαύριο έκανε σπουδαία χρονιά.
Γιώργο (Κοψαύτης), μιας και είσαι άνθρωπος της περιοχής, πόσο σημαντική είναι η συνεχόμενη επιτυχία της Αρκαδίας στο κομμάτι του αθλητισμού; Διαθέτει, πλέον, δύο ομάδες στη μεγαλύτερη κατηγορία της χώρας, στα δύο διασημότερα αθλήματα (μπάσκετ με Αρκαδικό, ποδόσφαιρο με Αστέρα Τρίπολης).
Η παρουσία του Αστέρα Τρίπολης στο ποδόσφαιρο, είναι οπωσδήποτε αξιοσημείωτη. Αποτελεί μία ομάδα που πρωταγωνιστεί, πλέον, στη Super League, κάτι που πιστοποιείται και από το γεγονός ότι φάνηκε αρκετά ανταγωνιστικός και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με μία αξιοπρεπή συμμετοχή που σημείωσε στο Europa League. Ο Αρκαδικός, έκανε επίσης έναν αγώνα πολλών χρόνων για να βρεθεί επιτέλους στην κορυφαία κατηγορία, με τον πρόεδρό μας να έχει κάνει πολλή υπομονή. Αυτό ήταν και το κυριότερο στοιχείο για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Τώρα πια, όπως ανέφερες, η Τρίπολη έχει δύο ομάδες σε κορυφαίες κατηγορίες και όλη η Αρκαδία πρέπει να είναι υπερήφανη για κάτι τέτοιο. Οφείλει, δε, να στηρίξει την προσπάθεια και των δύο συλλόγων.
Και η... ώρα του παιδιού, δεν άργησε να έρθει στο ΔΑΚ Τρίπολης.Θα ήθελα σε αυτό το σημείο, κάθε παίκτη να πει μία κουβέντα για ένα συμπαίκτη του. Γνωρίζω ότι ο Αβραάμ (Καλλινικίδης) έχει αρκετές κουβέντες και πειράγματα με τον Πέτρο (Νοέα), οπότε θα ξεκινήσω από αυτόν.
Αβραάμ Καλλινικίδης: Θα μιλήσω, λοιπόν, για τον αγαπημένο μου Πέτρο Νοέα, μιας και αγωνιζόμαστε στην ίδια θέση. Εγώ δηλαδή παίζω, αυτός ακόμη προσπαθεί (γέλια). Ειλικρινά, κάναμε τρομερές πλάκες οι δυο μας, και γνωρίζω ότι ο Πέτρος είναι ένας άνθρωπος που δεν παρεξηγεί και συμμετέχει επίσης σε όλο αυτό το κλίμα που έχει δημιουργηθεί. Θέλω, λοιπόν, να τον ευχαριστήσω για τη βοήθεια που έδωσε και αυτός με τη σειρά του, προκειμένου να πετύχουμε τους στόχους μας. Εύχομαι και την επόμενη χρονιά να είμαστε μαζί και να συνεχίσουμε να έχουμε αυτή την τόσο καλή σχέση μεταξύ μας.
Πέτρος Νοέας: Ο Άκης είναι πραγματικά πρότυπο ως χαρακτήρας και ως παίκτης, παρότι είναι αρκετά μεγαλύτερος από μένα (γέλια). Ο τρόπος που δουλεύει στο γήπεδο, είναι φοβερός. Αντί να τον… τραβάω εγώ στην προπόνηση, με τραβούσε αυτός. Είναι ένας μεγάλος «μαχητής». Τον ευχαριστώ κι εγώ από την καρδιά μου, κι εύχομαι την επόμενη σεζόν να συνεχίσουμε… στον ίδιο ρυθμό.
Σάκης Καρύδας: Έχω πει από τα μέσα της σεζόν, ότι χωρίς τον Αναστασάκη θα είχα φύγει (γέλια). Είναι ένας άνθρωπος που δεν «γκρίνιαξε» ποτέ για το αγωνιστικό κομμάτι, παρά το λίγο χρόνο συμμετοχής που έλαβε. Αντιθέτως, ήταν αυτός που με όσα έλεγε είτε στην προθέρμανση, είτε την ώρα του αγώνα, έκανε ό, τι μπορούσε για να μας εμψυχώσει. Ήταν ο άνθρωπος ψυχολογίας για εμάς και πάντα μας έφτιαχνε τη διάθεση. Χάρηκα, λοιπόν, πολύ για τον ίδιο και την πρώτη φορά που έπαιξε στην Α2.
Γιάννης Θανόπουλος: Θέλω να ευχαριστήσω κι εγώ τον Πέτρο Νοέα (ενδιάμεσα ο Καλλινικίδης φωνάζει «δύο ψήφους ο Νοέας»). Στις πιο δύσκολες στιγμές, «έσφιξε τα δόντια», βγήκε μπροστά και βοήθησε την ομάδα να πετύχει το στόχο της. Θέλω να τον ευχαριστήσω και προσωπικά, για τη βοήθεια που μου προσέφερε στην προπόνηση, αλλά και… τα λεφτά που μου έχει χάσει στο πόκερ, όπου πραγματικά δεν ξέρουμε τι να κάνουμε με τον Καρύδα (γέλια).
Γιώργος Κοψαύτης: Εγώ θα μιλήσω για τον Νίκο (Χατζή). Με εντυπωσίασε η ταπεινότητα, η σοβαρότητα και ο επαγγελματισμός του, παρά τα πολλά επιτεύγματα που μετρά στην καριέρα του. Μας αντιμετώπισε όλους με σεβασμό και ισότητα. Κάτι τέτοιο, αποτελεί ένα μάθημα για όλα τα παιδιά.
Γιώργος Κωνσταντίνου: Εγώ θέλω να δηλώσω ευλογημένος, έχοντας παίξει με έναν πρωταθλητή Ευρωλίγκας, όπως ο Γιάννης Καραμαλέγκος (γέλια-αστείο μεταξύ των δύο παικτών). Είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρει ξανά, αν και είναι χαμηλών τόνων άνθρωπος. Θα ήθελα λοιπόν κάποια στιγμή, να μάθω ακόμη περισσότερα δίπλα του και να πετύχω, όσα έχει πετύχει κι εκείνος σε τόσο νεαρή ηλικία (γέλια).
Σταμάτης Αναστασάκης: Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους παίκτες. Οι μεγαλύτεροι ήταν πραγματικοί επαγγελματίες και με βοήθησαν πολύ να βελτιωθώ σε πολλά κομμάτια. Οι μικρότεροι, έκαναν επίσης σπουδαία πράγματα, μαθαίνοντας δίπλα σε τόσο έμπειρους παίκτες.
Μάριος Τσέλλος: Εγώ θα «ψηφίσω» τον Γιάννη Καραμαλέγκο (παρεμβάλλεται ο Καλλινικίδης, λέγοντας στον Νοέα «Μην ανησυχείς, τον κερδίζεις στα σημεία»), με τον οποίο γίναμε φίλοι από την πρώτη στιγμή και μου έμαθε αρκετά πράγματα. Όλοι μου έμαθαν, αλλά αναφέρω τον Γιάννη, καθώς λόγω ηλικίας είμαστε πιο κοντά.
Βαγγέλης Σταματόπουλος: Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω οποιονδήποτε. Ευχαριστώ λοιπόν, όλους τους παίκτες για όσες εμπειρίες μου προσέφεραν. Η ασίστ του Άκη, βέβαια, θα μείνει πάντα «χαραγμένη» στο μυαλό μου (το πρώτο του καλάθι στην Α2 ήταν κόντρα στο Ψυχικό, έπειτα από ασίστ του Καλλινικίδη).
Κώστας Εζόμο: Όλους τους συμπαίκτες μου θέλω να ευχαριστήσω, μιας και με βοήθησαν πολύ σε μία σεζόν, όπου είχα ένα διαφορετικό ρόλο. Ήταν για μένα, μία χρονιά-«σχολείο».
Γιάννης Καραμαλέγκος: Θέλω πριν απαντήσω στον Γιώργο (Κωνσταντίνου), να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους μου τους συμπαίκτες. Είχα, δυστυχώς, ένα σοβαρό τραυματισμό που με έκανε να αγωνιστώ μετά τα μέσα της χρονιάς. Όλοι, όμως, με περίμεναν και με υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό όταν μπήκα επίσης στη «μάχη». Είναι απόλυτοι επαγγελματίες, και αυτό φάνηκε. Ο Γιώργος Κωνσταντίνου, είναι απλά φανταστικός. Από παλιά έχουμε αυτήν την… αντιπαλότητα, αλλά με εξαιρετικές σχέσεις. Ο Σάκης (Καρύδας), με έχει μάθει φυσικά πολλά πράγματα τις τελευταίες δύο εβδομάδες στο πόκερ, αλλά… και στο μπάσκετ φυσικά (γέλια).
Νίκος Χατζής: Πλην του Άκη, του Πέτρου και του Σάκη, δε γνώριζα τα υπόλοιπα παιδιά. Αυτό που περίμενα όταν υπέγραφα, ήταν αρχικά να ξαναπαίξω με τον Σάκη, ενθυμούμενος τις στιγμές μας στον Ηλυσιακό. Περίμενα, λοιπόν, να έχουμε ξανά αυτήν την ωραία επαφή που είχαμε ως συμπαίκτες. Γνωρίζοντας και τους υπόλοιπους, δημιουργήσαμε μία πολύ ωραία ατμόσφαιρα και νομίζω ότι ήταν για όλους μία πολύ όμορφη χρονιά.
Στέφαν Τζόρτζεβιτς: Θέλω να τους ευχαριστήσω κι εγώ όλους. Είχαμε ένα σύνολο με πολλούς νέους και πολλούς έμπειρους παίκτες, βρίσκοντας ωστόσο «χημεία» μεταξύ μας. Το πολύ καλό κλίμα που είχαμε στα αποδυτήρια, καθώς και η στήριξη καθενός στο συμπαίκτη του, μας βοήθησε πολύ στο να πετύχουμε το στόχο μας, χωρίς να έχουμε μεγάλο άγχος.
Λίγο μετά τη συζήτηση με τους παίκτες, δε θα μπορούσαμε να παραμελήσουμε τον «αρχιτέκτονα» της μεγάλης επιτυχίας του Αρκαδικού.
Ο Γιάννης Καστρίτης, από την πρώτη στιγμή μας υποδέχθηκε εγκάρδια στο γήπεδο και η συμπεριφορά του ήταν άψογη. Ο νεαρός τεχνικός, μας μίλησε για την φετινή του εμπειρία, καθώς και τη συνέχεια στο σύλλογο.
Κόουτς, ρώτησα και τα παιδιά νωρίτερα. Πώς είναι να προπονείς ομάδα, και μάλιστα με τέτοιους στόχους, σε τόσο νεαρή ηλικία;
Πολύ συναρπαστικό κι ευχάριστο! Είναι πραγματικά χαρά και ευλογία, να συνεργαζόμαστε με όλα αυτά τα παιδιά. Διαθέταμε παίκτες με μεγάλη εμπειρία και σημαντική πορεία στο ελληνικό μπάσκετ και όχι μόνο, από τους οποίους καθημερινά μαθαίναμε πάρα πολλά. Η δουλειά μας, έτσι, γινόταν πιο εύκολη. Οι πιο νεαροί, είναι επίσης πολύ καλοί χαρακτήρες και όλοι μαζί δημιούργησαν ένα εξαιρετικό «κράμα», προκειμένου όχι απλά να κερδίζουμε, αλλά και να το χαιρόμαστε.
Ποιοι είναι οι στόχοι πλέον;
Νομίζω, ότι πρέπει πάλι να σκύψουμε το κεφάλι και να παραμείνουμε ταπεινοί, γιατί μας περιμένει πολλή δουλειά σε όλα τα επίπεδα, αναφορικά με το αγωνιστικό και το διοικητικό κομμάτι. Οφείλουμε, λοιπόν, να εργαστούμε πάλι με πολύ ζήλο, για να μας βρει η νέα σεζόν ανταγωνιστικούς στην Α1.Στο διοικητικό κομμάτι που μόλις ανέφερες, έχει γίνει υπομονή για τις στιγμές που βιώνετε τώρα, από τη σεζόν 2009-2010, όταν και συμμετείχατε για πρώτη φορά στην Α2.
Ποιες είναι οι προθέσεις του προέδρου, Μιχάλη Σμυρνιώτη, για το μέλλον;
Νομίζω, ότι ο ίδιος είναι αρμόδιος για να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα. Όντας, όμως, πολλά χρόνια εγώ ο ίδιος στο σύλλογο, και ζώντας όλη αυτήν την προσπάθεια από τα ενδότερά του, είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσει να κινείται στην ίδια φιλοσοφία. Χωρίς μεγάλα λόγια, δηλαδή, με ταπεινότητα και σταθερά βήματα προς τα πάνω.